20 juni, 2023
LICHTENVOORDE – Onderaan de selectielijst bungelend kreeg de jonge Sam Doppen de kans om als BMX-er deel te nemen aan de Europese en Wereldkampioenschappen in eigen land. Daar raakte hij bevangen door de sfeer en spanning die de omroepers tijdens de wedstrijd wisten op te roepen. Anno 2023 reist de praatgrage Sam zelf de wereld over om live verslag te doen van de topwedstrijden in het BMX- en mountainbikewereldje. “Snel schakelen, goed kunnen onthouden en blijven praten want ook als er wat fout gaat moet je gewoon doorgaan”
Door Annekée Cuppers
Sam’s liefde voor sport en evenementen vindt zijn oorsprong in het Lichtenvoordse Flierbeekpark op ’t Brook. Uren bracht hij er door met zijn vriendjes, baantjes bouwend voor zijn grote hobby: fietscrossen. Later werd hij lid van de Fiets Cross Club Lichtenvoorde, ging wedstrijden rijden en wist zelfs nog eens Drents kampioen te worden. “Ik heb tot mijn zeventiende altijd veel plezier beleefd aan het BMX-en maar het was nooit mijn doel om door te groeien naar de top. Qua prestaties zat ik in de middenmoot en omdat het WK in Rotterdam georganiseerd werd en het organiserende land wat meer renners op mag stellen dan normaal, mocht ik daar ook aan deelnemen. Die wedstrijden duren vaak maar 30 tot 40 seconden maar in die korte tijd gebeurt er zoveel! Ellebogenwerk, slippende banden, elkaar van de baan drukken. Daar tussendoor hoor je vlagen van de omroeper. Die doet verslag, staat op een positie waarop hij alles kan overzien. Het leek mij wel gaaf om ook eens zo’n positie te hebben waarin je middenin de actie staat.”
Leerzame tijd
Als hij 16 is, krijgt Sam zijn eerste speaker-klus bij een nationale wedstrijd in Assen waarmee hij zijn eerste stappen zet in ‘het wereldje’. “Ik had aan meerdere mensen in mijn omgeving laten weten dat het me heel gaaf leek om een wedstrijd om te roepen. Toen de vaste speaker van het evenement in Assen kort van te voren de klus afzegde, gaf hij mijn naam door en zo ben ik erin gerold.” Na de wedstrijd in Assen volgden al snel meerdere evenementen op eerst regionaal en later landelijk niveau. “Meestal was ik de side kick naast een ervaren omroeper. Een erg leerzame tijd waarbij vooral het EK in Kampen mij verder heeft geholpen. Daar mocht ik samen met een Brit de wedstrijd verslaan en hij spoorde mij aan om het ook eens in het Engels te gaan proberen.”
De grote doorbraak voor Sam kwam in de zomer van 2021. “Ik was met een paar vrienden op surfvakantie in Frankrijk toen ik een telefoontje kreeg van die omroeper die me destijds ook voor Assen had aanbevolen. Of ik een klus van hem over kon nemen, de finale van het WK City Mountainbike in Oostenrijk. Een fantastische kans die ik met beide handen heb aangegrepen en zo vertrok ik enkele dagen later met een rugzakje op naar Graz.”
De hoofdorganisator was erg tevreden over het optreden van Sam. “Zo kreeg ik een mooie ingang, niet alleen bij de Europese BMX-bond maar omdat ik mensen leerde kennen van de UCI (Union Cycliste Internationale) werd ik ook gevraagd om als speaker de wereldbekers van het mountainbiken te doen. Zo ben ik die laatste vakantiemaand zestien keer naar het buitenland geweest waarvan mijn bezoek aan Indonesië wel heel bijzonder was.”
Onvergetelijke ervaring
Finland, Verenigde Arabische Emiraten, India, Turkije, Zweden, België, Duitsland. Niet verkeerd voor een student Social Work die voor zijn stage momenteel een jaar in Zwolle woont. “Fantastische reizen waarbij je alles betaald krijgt en op prachtige plekken komt, zoals in het Himalayagebergte in India of in het hypermoderne Abu Dhabi. Maar die reis naar Indonesië, die vergeet ik van mijn leven niet meer. We kwamen daar aan met de crew en werden onthaald als een soort beroemde grootheden. We kregen kroontjes op ons hoofd, kettingen om, een geestelijke kwam ons inzegenen en ieder crewlid kreeg een persoonlijke assistente die hele dag in de gaten hield of je iets nodig had. We werden uitgenodigd bij de plaatselijke president voor een soort staatsbanket waarna we op jeeps gezeten achter de renners een ereronde door de stad maakten. Zo’n 25.000 man stond langs de route ons toe te juichen, gekkenhuis gewoon. Nadien stormden de mensen op ons af, ze wilden met je op de foto. Kans om tussendoor even naar het toilet te gaan was er niet. Ze trokken je gewoon weer terug de meute in. Het was waanzinnig.”
Wat maakt je een goede speaker?
Een groot stadion, een prachtige finale, publiek dat helemaal wild is en dat je daar dan midden tussen mag staan, het geeft Sam iedere keer weer een geweldige kick. Voorlopig zit hij hier helemaal op zijn plek. Maar wat maakt hem nu eigenlijk tot een goede event speaker? “De crux is dat je steeds maar door blijft praten en weinig stilvalt. Met je stem kun je spelen met het publiek, informeer je hen over wat er op de baan gebeurt en breng je zo de sfeer over. Ondertussen kijk je iedere keer op je lijstje om zo de juiste naam bij de betreffende renner te zoeken. Bij de top van het mountainbiken valt dat nog wel mee, dan praat je een keer over 50 à 60 renners. Bij het BMX-en zijn het er zo’n twee tot vierduizend van allerlei leeftijden en uit verschillende landen die in drie dagen over de baan trekken. Dan gebeurt het wel eens dat je een verkeerde naam opnoemt omdat je in de snelheid het nummer niet goed zag. Dan moet je niet gaan corrigeren maar gewoon doorgaan. Het scheelt wel dat ik de kwalificatiewedstrijden meepak en goed kan onthouden. En ik ben nog nooit mijn stem kwijt geweest, iets wat veel speakers na een aantal dagen omroepen nog wel eens overkomt. Het is een bepaald kunstje dat ik mezelf heb aangeleerd.”
Serieuze business
Inmiddels begint het ‘baantje’ van Sam behoorlijk serieuze vormen aan te nemen en heeft hij zich als zelfstandig ondernemer laten inschrijven bij de Kamer van Koophandel. “Ik wil het werk in het volgende seizoen nog serieuzer aan gaan pakken. Je moet je zaakjes wel goed op papier hebben, daar ben ik gaandeweg wel achter gekomen. Zo kreeg ik eens de mondelinge toezegging om een internationaal evenement te mogen omroepen maar naarmate de eerste wedstrijd dichterbij kwam, bleek men een collega gecontracteerd te hebben. Enorm balen want ik had me er erg op verheugd. Het ergste vond ik nog dat ik dat ik uiteindelijk deze maar ook een andere wedstrijd miste waarvoor ik gevraagd was. Daar heb ik wel goed van geleerd. Ook kom je steeds meer concurrentie tegen. Waar je in de beginjaren nog de gunfactor had, voel je nu bij sommige collega-speakers toch wat afstand ontstaan. Daar was ik eerst best gevoelig voor, nu laat ik het van me afglijden. Het belangrijkste zijn de renners, daar doe je het voor. En voor het publiek. Zij hebben een kaartje gekocht om een mooie middag te beleven.”
Lef hebben
Vooruitblikkend ziet Sam zeker een toekomst op het gebied van presenteren en omroepen voor zich liggen en wil hij zich in dit vakgebied nog verder ontwikkelen. “Graag zou ik nog wat all rounder willen worden in dit werk. Bijvoorbeeld klussen doen als dagpresentator bij bijeenkomsten of andere evenementen om zo de rustige wintermaanden door te komen. Daarnaast denk ik erover om als minor na de stage een interne training op het Mediapark in Hilversum te gaan volgen. Ik heb voor deze studie de mbo-opleiding mediaredactie gedaan en de journalistiek, die blijft toch aan me trekken ondanks dat het een moeilijke bedrijfstak is. Mijn ultieme droom zou zijn om ooit als tv-presentator of sidekick aan de slag te gaan. Ik denk dat ik daarvoor gemaakt ben, ik ben niet iemand die met zijn handen iets maken kan. Of het me gaat lukken? Vorig jaar ging ik voor het eerst naar Graz, nu sta ik hier. Het kan snel gaan maar je moet wel een beetje lef hebben en je mond opendoen.”
Instagram: samdoppen
FOTOBIJSCHRIFT 1: Sam Doppen aan het werk tijdens de BMX European Championships 2022 in het Belgische Dessel.
Beste Jacqueline Buhler,
allereerst dank dat u zich om de Nederlandse taal bekommert.
Da’s tamelijk uniek.
Verreweg de meeste Nederlanders laten zich braaf africhten in het Amerikaans en zijn daar heel trots op en blij mee.
Griezelig inderdaad.
Kijk es naar de 60-er -jaren serie : The Prisoner / Patrick Mc. Goohan. 1967 British TV series.
Een in Wales gedraaide serie die nu meer dan ooit actueel is.
De blije burgers in deze serie… zo zijn wij Nederlanders.
Commercieel zijn wij al eeuwen tot in de verste uithoeken aanwezig in deze wereld maar cultureel niet eens bij machte om de Belgische grens over te steken.
Ook hebben we niet een echte hoofdstad.
Een trendvolgend provincieplekje waar braaf alle taal- eigenheid wordt weggegooid ten voordele van kauwgom Amerikaans.
Hoe anders is dat in Parijs, Brussel, Berlijn, Stockholm etc.
Daar zijn ze trots op hun eigen taal.
En terecht.
Globalisering is ook verscheidenheid.
Lallend en schreeuwend lijden wij Nederlanders aan een ongelooflijk cultureel minderwaardigheidscomplex.
Deze zaken kunnen m.i. veel beter in proportie komen met het Nederlandse zijn wie we zijn.
Ongevraagd stuur ik u onderstaande tekst door.
Die richtte ik naar de Nederlandse overheid.
En telkens maar weer is daar de laffe respons: niet achter mogen blijven in de globalisering.
Waarom stuur ik u dit toe?
Wellicht kan ik met een aantal reclame -ideeën en concepten meehelpen om onze hartstikke leuke Nederlandse taal te behouden en promoten.
Groet en dank,
Ton de Wit. 1030 Brussel.
——————————————————————————————————–
L.S.,
ik was een paar dagen in Nl. Deventer/ Zwolle en ook daar valt het weer pijnlijk op:
Niet alleen zorgt het brave en gehoorzame Nederlandse minderwaardigheidsgevoel voor een willoos inleveren van de eigen Nederlandse taal in elke winkel, in elke straat en in elke kroeg,
maar ook wordt het Nederlands dàt dan nog gebruikt wordt, uitgesproken met een steeds gekker wordend Amerikaans accent.
Alsof we allemaal eigenlijk uit de USA komen en ons schaamtevol genoeg een tijdelijke tussenstop hebben moeten “laten welgevallen” in Nederland.
Ik ben een Nederlander in Brussel en hou niet alleen van mijn moerstaal die ik zo’n 20 jaar heb onderwezen aan Franstaligen hier,
maar wil die Nederlandse taal ook in ere houden.
Waarom? Een leuke en rijke taal vol uitdrukkingen die nergens anders gebruikt worden.
Een aap die uit de mouw komt hebben we nergens anders.
Conservatief?
Welnee progressief!
Nederlands kan de taal van de toekomst zijn.
Het is ronduit GRIEZELIG om te moeten merken tot hoever het afgerichte Nederlandse minderwaardigheidsgevoel eigenlijk gaat bij het doodzwijgen en in stilte vermoorden van haar eigen taal: Nederlands.
In Ierland b.v. werd en wordt er voor 800 jaren geijverd voor de eigen Ierse Taal.
En Nederland?
Wij leveren braaf in, zelfs zonder dat ook maar iemand daarom vraagt!
“Globalisering” in vredestijd.
Kan je nagaan hoe “globaal” Nederlanders zich gedroegen in oorlogstijd (…)
Komt China binnenkort aan de macht, beginnen wij Nederlanders plotseling uit volle borst Chinees te kwebbelen.
“Globalisering” is dan opnieuw het excuus.
Maar houdt die “globalisering” een totaal wegcijferen in van wie wij zélf zijn, van onze eigenheid?
“M’n rug op”… zegt de pragmatische Nederlander.
Tot leedvermaak van elke Franstalige die hier in Brussel zuchtend aan een cursus Nederlands moet beginnen:
“Als die Nederlanders zich zélf al zo schamen voor hun eigen taal…waarom zouden wij dan nog Nederlands moeten leren?”
Wat een armzalig volkje zijn wij eigenlijk, toch?
Commercieel tot in de verste uithoeken van deze wereld aanwezig maar cultureel niet eens bij machte om de Belgische grens over te steken.
PRAKTISCH zijn er een aantal mogelijkheden:
* U laat de Nederlandse taal in stilte een zelfmoord of moet ik zeggen apoptose (?) ondergaan. Niemand zal erom treuren. Maar dan wél graag een kordater, resoluter, krachtiger AFSCHAFFING van die Nederlandse taal in die zin dat er– vanaf nu – alleen nog maar Amerikaans gesproken, geschreven en GEDACHT gaat worden.
-Financieel voordeel: Dit bespaart enorm veel geld en uiteindelijk is geld de enige maatstaf voor ons Hollanders…. Hoeveel bespaar ik en hoeveel schuift het.
-Moreel voordeel: wie kan het gemompel en gestotter van een zelfmoordenaar die spartelend maar nog steeds levend aan een huizenhaak hangt, blijven aanzien/aanhoren? Genadeschot. Duidelijkheid. Of een levensreddende ingreep.
*OF U kiest ervoor –al dan niet na omvraag in “het veld” om de Nederlandse taal te laten voortbestaan. Maar dan ook graag een volledige en hartstochtelijke STEUN aan Nederlandse cultuurdragers zoals Hollandse en Vlaamse schrijvers, dichters, theatermakers, muzikanten, schilders etc. Deze mensen worden nu in de marge gedwongen en verplicht om zich eerst als succesvolle ondernemer te profileren voordat ze aan hun kunstzinnige hartenkreten toe zijn.
Toch zijn die kunstzinnige vormgevingen wel degelijk winstgevend. Als we alleen al kijken naar de financiële waarde van een Manneken Pis, een simpel zeikerdje dat miljoenen per jaar oplevert, de Eiffeltoren in Parijs, Marble Arch in Londen of de Gaudi -werken in Barcelona, dan zien we dat deze vomgevingen een massale hoeveelheid geld in het laatje brengen. Bingo! Het enige dat telt voor ons Hollanders.
Ja toch?
OK dan , de sombere opgepoetste schilderijtjes van Rembrandt c.s. daargelaten.
Of denk aan de Scandinavische film-export: levert miljoenen /miljarden op!
Dat zijn landen met nog geen derde van de Nederlandse bevolking, die zo’n 80 jaar geleden al duidelijk en bewust gekozen hebben voor het voortbestaan van HUN EIGEN cultuur en taal.
En Nederland? Daar praten we ondertussen perfect Amerikaans.
Nederland loopt op cultureel vlak zo’n 80 jaar achter op de Denen, Zweden, Noren, Finnen.
Nou en?
Maar cultuur is poen!
En cultuur is ook identiteit, een eigen bakkes.
Door NU een keuze te maken: AFSCHAFFING of BEHOUD van de Nederlandse taal bespaart u miljoenen Euro.
Fantastisch toch?
De vraag is zelfs of het Nederlandse volk het überhaupt in de gaten zal hebben dat hun moerstaal is afgeschaft. “Met stille trom vertrokken.”… Waarschijnlijk zal er niemand in Nederland protesteren tegen een afschaffing.
Een Goebbels had zich geen vollediger en gehoorzamer onderwerping aan zijn propaganda durven voorstellen…die Holländer DENKEN sogar auch noch in unserer Sprache!
Toch…Waarom geen constante Nederlandse of Europese tegenhanger van ons dagelijks aankotsende Amerikaanse propaganda zoals
NY, Los Angeles Dodgers , Stars ’n Stripes etc. etc. ?
Waarom die dollarpropaganda niet op onze kleding vervangen door hardnekkige teksten als Waddinxsveen Zuid, Mariapolder, Zutphen, Schin op Geul, Slochteren en Vlaardingen?
Kunnen we het ons voorstellen dat een New Yorker met Den Haag op zijn bloes rondloopt?
Waarom die Hagenees dan wél met die N.Y.-reclame?
Mocht u het FINANCIËLE – we hebben het hier uiteraard niet over cultuur– belang erkennen van mijn suggesties en die in de praktijk willen brengen- wil ik hierin ook financieel erkend worden met 1 procent van de bespaarde kosten. FOR SURE.
Thank you ever so much.
Groet,
Ton de Wit. Brussel. Nederlandse toneelschrijver, regisseur en acteur in Brussel.
graag zou ik de buurtbus willen rijden
Hoi,
Bij mij is belangstelling als chauffeur voor de buurtbus.
Groet W. Kemperman Wehl
Dag meneer, mevrouw Kemperman, Heeft ubelangstelling voor een vacature? Neem dan rechtstreeks contact op met de betreffende organisatie/contactpersoon Ron Blomsma (06-16665231) of coördinator Alexander Rutjes (06-48082628)of kijk voor meer informatie op http://wwwbuurtbusmontferland.nl Met vriendelijke groet, team Achterhoek Nieuws
ik wil graag vrijwilligerswerk doen, maar niet koken. Heb altijd met PG mensen gewerkt
Dag Jolien, Heb je belangstelling voor een vacature? Neem dan rechtstreeks contact op met de betreffende organisatie/contactpersoon of kijk voor meer informatie op http://www.vrijwilligerscentraledoetinchem.nl of via info@vrijwilligerscentraledoetinchem.nl 0314-366734. Met vriendelijke groet, team Achterhoek Nieuws