9 november, 2023
Hengelose plaat-verwerker zet jubilarissen van de afgelopen vier jaar in het zonnetje.
Door Luuk Stam
Het kantoor van de twee collega’s, die allebei ook in Hengelo wonen, herbergt vele decennia aan dienstjaren. Zweverink is al 42 jaar in vaste dienst, Norde nu 40 jaar. Beiden behoren tot de zeventien GOMA-medewerkers, die op vrijdag 10 november in het zonnetje worden gezet tijdens een speciale jubilarissenborrel. 40 jaar, 25 jaar, 12,5 jaar, allemaal hadden ze in de coronatijd of kort daarna hun jubileum te vieren. Lang was er geen mogelijkheid voor een gezamenlijk moment om daarbij stil te staan, nu wordt die schade dubbel en dwars ingehaald.
Zeventien jubilarissen binnen één bedrijf, dat betekent een schat aan verhalen. Neem dat van Norde, die hier al in 1982 als stagiair binnenkwam. Een jaar later – tussendoor liep de mts-scholier nog stage bij twee andere bedrijven – kreeg hij telefoon van toenmalig directeur Jan Oortgiesen. “Of ik hier niet kon komen werken?”, blikt de jubilaris terug. “Dat begon met halve dagen, na een paar weken was het al fulltime. Eerst heb ik twee jaar in de lasserij gewerkt, daarna een jaar of drie aan de kantbank, dat vond ik mooi om te doen.”
Advertentie
GOMA timmerde ondertussen flink aan de weg, er kwam steeds meer werk binnen. “Werk binnenhalen is één ding, maar er moeten ook prijzen gemaakt worden”, zegt Norde. “Het werd zo druk dat Jan dat in z’n eentje niet meer kon bolwerken. Wat deden ze dan in het verleden: dan keken ze in de fabriek of er geschikte mensen waren, die stroomden dan door naar kantoor. Ze hadden intern een advertentie voor deze functie gemaakt, daar stond in waar je aan moest voldoen. Er stond nog net geen ‘Johan’ bij.”
De man aan de andere kant van het bureau lacht: “Voor de rest was die advertentie inderdaad geschreven voor Johan.” En dus werden de twee een team, een geoliede machine? “Ik denk dat we elkaar redelijk goed kennen”, zegt Zweverink, die hier zelf voordat hij in vaste dienst kwam al in 1977 als vakantiewerker begon. Ook hij werkte aanvankelijk in de productie. Norde: “In het werk dat wij doen, is het een groot voordeel dat je zelf op de vloer hebt gewerkt. Je weet van de hoed en de rand, de productietechnieken en de bewerkingstijden.”
Veranderingen
Veel is er door de jaren heen veranderd, het bedrijf groeide van 25 naar ruim 100 werknemers. De komst van steeds modernere machines en recent ook robots veranderde het werk, maar de basis bleef hetzelfde. “En je groeit zelf ook mee met die veranderingen”, zegt Zweverink, die er na al die jaren nog altijd van geniet om erop uit te trekken en nieuwe klanten te werven. “Van niks iets maken, dat is het mooist”, stelt de verkoper. “We doen veel in het hoogwaardige plaatwerk. Dan ga je op zoek naar bedrijven die dat nodig hebben.”
Die zoektocht vindt onder meer plaats op beurzen. Geregeld treft Zweverink daar potentiële klanten, die op zoek zijn naar een oplossing voor een probleem, een oplossing in de vorm van een product dat GOMA – de naam staat officieel voor Gerrit Oortgiesen Machines en Apparaten – kan maken. “In de volksmond werd dat al snel Gerrit Oortgiesen Maakt Alles”, zegt Zweverink. “Die nuchtere aanpak hanteren we nog steeds. De klant zit niet te wachten op een gladde verkoper. Zo’n klant zoekt een probleemoplossing, daar sparren we over en vaak komen we dan samen tot die oplossing waarvoor ze eigenlijk alleen maar bij ons terechtkunnen, want zo probeer je het uiteraard wel te sturen.”
Familiegevoel
Soms is de verkoper een paar dagen op pad, soms een hele week, maar altijd keert hij graag terug naar Hengelo, naar GOMA, naar het bedrijf waar hij al ruim vier decennia deel van uitmaakt. Net als zijn naaste collega, die ook de tijd nog meemaakte dat de mensen hier welhaast als familie voelden. “Dat wordt wel minder als zo’n bedrijf groeit”, zegt Norde. “In de beginjaren kwam Willemien Teunissen – de vrouw van Arie, destijds de directeur – nog bij ons op kindervisite, iedereen was betrokken.” Zweverink: “Het was ook een stuk eigen. Als er iets af moest, ging je niet eerder naar huis dan dat af was, ook al was dat half drie ’s nachts.”
Veel van de medewerkers uit die beginjaren bleven GOMA jarenlang trouw. Dat er alleen al zeven medewerkers hier komende vrijdag hun 40-jarig jubileum vieren, is veelzeggend. En een feestje vieren, dat kunnen ze hier wel. Het voormalige café De Zandheuvel, dat hier pal naast te vinden was, gold jaren als de plek voor weekend-, kerst- en vakantieborrels. Het café sloot, de borrels en de gezelligheid bleven. “Dat draagt er ook aan bij dat je hier altijd met plezier hebt gewerkt, je moet het toch samen doen”, zegt Norde. Nu vrijdag dus een borrel met een bijzonder tintje. Zweverink: “Toch wel mooi. Veertig jaar, dat is niet niks.”
Hengeloërs Johan Norde (links) en Jan Zweverink zijn beide (ruim) veertig jaar in dienst bij GOMA. Foto: Luuk Stam
Beste Jacqueline Buhler,
allereerst dank dat u zich om de Nederlandse taal bekommert.
Da’s tamelijk uniek.
Verreweg de meeste Nederlanders laten zich braaf africhten in het Amerikaans en zijn daar heel trots op en blij mee.
Griezelig inderdaad.
Kijk es naar de 60-er -jaren serie : The Prisoner / Patrick Mc. Goohan. 1967 British TV series.
Een in Wales gedraaide serie die nu meer dan ooit actueel is.
De blije burgers in deze serie… zo zijn wij Nederlanders.
Commercieel zijn wij al eeuwen tot in de verste uithoeken aanwezig in deze wereld maar cultureel niet eens bij machte om de Belgische grens over te steken.
Ook hebben we niet een echte hoofdstad.
Een trendvolgend provincieplekje waar braaf alle taal- eigenheid wordt weggegooid ten voordele van kauwgom Amerikaans.
Hoe anders is dat in Parijs, Brussel, Berlijn, Stockholm etc.
Daar zijn ze trots op hun eigen taal.
En terecht.
Globalisering is ook verscheidenheid.
Lallend en schreeuwend lijden wij Nederlanders aan een ongelooflijk cultureel minderwaardigheidscomplex.
Deze zaken kunnen m.i. veel beter in proportie komen met het Nederlandse zijn wie we zijn.
Ongevraagd stuur ik u onderstaande tekst door.
Die richtte ik naar de Nederlandse overheid.
En telkens maar weer is daar de laffe respons: niet achter mogen blijven in de globalisering.
Waarom stuur ik u dit toe?
Wellicht kan ik met een aantal reclame -ideeën en concepten meehelpen om onze hartstikke leuke Nederlandse taal te behouden en promoten.
Groet en dank,
Ton de Wit. 1030 Brussel.
——————————————————————————————————–
L.S.,
ik was een paar dagen in Nl. Deventer/ Zwolle en ook daar valt het weer pijnlijk op:
Niet alleen zorgt het brave en gehoorzame Nederlandse minderwaardigheidsgevoel voor een willoos inleveren van de eigen Nederlandse taal in elke winkel, in elke straat en in elke kroeg,
maar ook wordt het Nederlands dàt dan nog gebruikt wordt, uitgesproken met een steeds gekker wordend Amerikaans accent.
Alsof we allemaal eigenlijk uit de USA komen en ons schaamtevol genoeg een tijdelijke tussenstop hebben moeten “laten welgevallen” in Nederland.
Ik ben een Nederlander in Brussel en hou niet alleen van mijn moerstaal die ik zo’n 20 jaar heb onderwezen aan Franstaligen hier,
maar wil die Nederlandse taal ook in ere houden.
Waarom? Een leuke en rijke taal vol uitdrukkingen die nergens anders gebruikt worden.
Een aap die uit de mouw komt hebben we nergens anders.
Conservatief?
Welnee progressief!
Nederlands kan de taal van de toekomst zijn.
Het is ronduit GRIEZELIG om te moeten merken tot hoever het afgerichte Nederlandse minderwaardigheidsgevoel eigenlijk gaat bij het doodzwijgen en in stilte vermoorden van haar eigen taal: Nederlands.
In Ierland b.v. werd en wordt er voor 800 jaren geijverd voor de eigen Ierse Taal.
En Nederland?
Wij leveren braaf in, zelfs zonder dat ook maar iemand daarom vraagt!
“Globalisering” in vredestijd.
Kan je nagaan hoe “globaal” Nederlanders zich gedroegen in oorlogstijd (…)
Komt China binnenkort aan de macht, beginnen wij Nederlanders plotseling uit volle borst Chinees te kwebbelen.
“Globalisering” is dan opnieuw het excuus.
Maar houdt die “globalisering” een totaal wegcijferen in van wie wij zélf zijn, van onze eigenheid?
“M’n rug op”… zegt de pragmatische Nederlander.
Tot leedvermaak van elke Franstalige die hier in Brussel zuchtend aan een cursus Nederlands moet beginnen:
“Als die Nederlanders zich zélf al zo schamen voor hun eigen taal…waarom zouden wij dan nog Nederlands moeten leren?”
Wat een armzalig volkje zijn wij eigenlijk, toch?
Commercieel tot in de verste uithoeken van deze wereld aanwezig maar cultureel niet eens bij machte om de Belgische grens over te steken.
PRAKTISCH zijn er een aantal mogelijkheden:
* U laat de Nederlandse taal in stilte een zelfmoord of moet ik zeggen apoptose (?) ondergaan. Niemand zal erom treuren. Maar dan wél graag een kordater, resoluter, krachtiger AFSCHAFFING van die Nederlandse taal in die zin dat er– vanaf nu – alleen nog maar Amerikaans gesproken, geschreven en GEDACHT gaat worden.
-Financieel voordeel: Dit bespaart enorm veel geld en uiteindelijk is geld de enige maatstaf voor ons Hollanders…. Hoeveel bespaar ik en hoeveel schuift het.
-Moreel voordeel: wie kan het gemompel en gestotter van een zelfmoordenaar die spartelend maar nog steeds levend aan een huizenhaak hangt, blijven aanzien/aanhoren? Genadeschot. Duidelijkheid. Of een levensreddende ingreep.
*OF U kiest ervoor –al dan niet na omvraag in “het veld” om de Nederlandse taal te laten voortbestaan. Maar dan ook graag een volledige en hartstochtelijke STEUN aan Nederlandse cultuurdragers zoals Hollandse en Vlaamse schrijvers, dichters, theatermakers, muzikanten, schilders etc. Deze mensen worden nu in de marge gedwongen en verplicht om zich eerst als succesvolle ondernemer te profileren voordat ze aan hun kunstzinnige hartenkreten toe zijn.
Toch zijn die kunstzinnige vormgevingen wel degelijk winstgevend. Als we alleen al kijken naar de financiële waarde van een Manneken Pis, een simpel zeikerdje dat miljoenen per jaar oplevert, de Eiffeltoren in Parijs, Marble Arch in Londen of de Gaudi -werken in Barcelona, dan zien we dat deze vomgevingen een massale hoeveelheid geld in het laatje brengen. Bingo! Het enige dat telt voor ons Hollanders.
Ja toch?
OK dan , de sombere opgepoetste schilderijtjes van Rembrandt c.s. daargelaten.
Of denk aan de Scandinavische film-export: levert miljoenen /miljarden op!
Dat zijn landen met nog geen derde van de Nederlandse bevolking, die zo’n 80 jaar geleden al duidelijk en bewust gekozen hebben voor het voortbestaan van HUN EIGEN cultuur en taal.
En Nederland? Daar praten we ondertussen perfect Amerikaans.
Nederland loopt op cultureel vlak zo’n 80 jaar achter op de Denen, Zweden, Noren, Finnen.
Nou en?
Maar cultuur is poen!
En cultuur is ook identiteit, een eigen bakkes.
Door NU een keuze te maken: AFSCHAFFING of BEHOUD van de Nederlandse taal bespaart u miljoenen Euro.
Fantastisch toch?
De vraag is zelfs of het Nederlandse volk het überhaupt in de gaten zal hebben dat hun moerstaal is afgeschaft. “Met stille trom vertrokken.”… Waarschijnlijk zal er niemand in Nederland protesteren tegen een afschaffing.
Een Goebbels had zich geen vollediger en gehoorzamer onderwerping aan zijn propaganda durven voorstellen…die Holländer DENKEN sogar auch noch in unserer Sprache!
Toch…Waarom geen constante Nederlandse of Europese tegenhanger van ons dagelijks aankotsende Amerikaanse propaganda zoals
NY, Los Angeles Dodgers , Stars ’n Stripes etc. etc. ?
Waarom die dollarpropaganda niet op onze kleding vervangen door hardnekkige teksten als Waddinxsveen Zuid, Mariapolder, Zutphen, Schin op Geul, Slochteren en Vlaardingen?
Kunnen we het ons voorstellen dat een New Yorker met Den Haag op zijn bloes rondloopt?
Waarom die Hagenees dan wél met die N.Y.-reclame?
Mocht u het FINANCIËLE – we hebben het hier uiteraard niet over cultuur– belang erkennen van mijn suggesties en die in de praktijk willen brengen- wil ik hierin ook financieel erkend worden met 1 procent van de bespaarde kosten. FOR SURE.
Thank you ever so much.
Groet,
Ton de Wit. Brussel. Nederlandse toneelschrijver, regisseur en acteur in Brussel.
graag zou ik de buurtbus willen rijden
Hoi,
Bij mij is belangstelling als chauffeur voor de buurtbus.
Groet W. Kemperman Wehl
Dag meneer, mevrouw Kemperman, Heeft ubelangstelling voor een vacature? Neem dan rechtstreeks contact op met de betreffende organisatie/contactpersoon Ron Blomsma (06-16665231) of coördinator Alexander Rutjes (06-48082628)of kijk voor meer informatie op http://wwwbuurtbusmontferland.nl Met vriendelijke groet, team Achterhoek Nieuws
ik wil graag vrijwilligerswerk doen, maar niet koken. Heb altijd met PG mensen gewerkt
Dag Jolien, Heb je belangstelling voor een vacature? Neem dan rechtstreeks contact op met de betreffende organisatie/contactpersoon of kijk voor meer informatie op http://www.vrijwilligerscentraledoetinchem.nl of via info@vrijwilligerscentraledoetinchem.nl 0314-366734. Met vriendelijke groet, team Achterhoek Nieuws