5 maart, 2024
Een terugblik met medewerkers van het eerste uur
WINTERSWIJK – Het had niet veel gescheeld of het streekziekenhuis (SKB) had deze mijlpaal niet gehaald. Dankzij het driemanschap van de Stichting Behoud van het SKB, steun van de gemeente, de bevolking en het bedrijfsleven kreeg de bestuurlijke fusie met het Slingeland Ziekenhuis geen vervolg in een juridische fusie. Het SKB bleef zelfstandig. Veertig jaar geleden was het andersom. Het SKB ontstond juist uit een fusie en die verliep ook niet zonder slag of stoot. Vaak lopen fusies stuk op een verschil in cultuur tussen de verschillende partijen. In het geval van het SKB verliep de verstrengeling vrij soepel. Het ziekenhuis scoort hoog op de tevredenheidsladder en dat geldt ook voor het personeel zelf. Vijf mensen die al vanaf het begin in het SKB werken vertellen erover.
Door Clemens Bielen
Jan Willekes kwam vanuit het Algemeen Ziekenhuis (AZ) in februari 1984 naar het SKB. Hij begon op de interne oncologie A0(A nul), meteen met een late dienst. De afdeling is altijd zijn passie gebleven. “Wij komen met de oude AO-groep nog steeds jaarlijks bij elkaar bij de chinees om oude herinneringen op te halen. Zijn praktische opleiding kreeg hij bij de nonnen in het St. Elisabeth Ziekenhuis. Willekes: “Er zaten hele aardige nonnen bij, maar je had er ook een paar bij” …. het instemmend gelach bij zijn opmerking sprak boekdelen.
Jan Willekes is al 36 jaar actief bij Personeelsvereniging Vitalis. Eind van het jaar gaat hij met pensioen, maar hij blijft ook daarna aan het bed: Met zijn gitaar als Bedside Busker.
Naar aanleiding van de nonnen merkt transferverpleegkundige Wilfried Spijkers op, dat bij de nonnen orde en netheid hoog in het vaandel stonden: “Alles kaarsrecht in de kasten en als je dan bij het AZ kwam, dacht je ‘oh, wat is hier aan de hand? Maar de sfeer was verder hetzelfde.” Wilfried heeft in de loop der jaren zeer veel diverse functies gehad, van verpleegkundige tot manager en daartussenin.
Hij begon in Lichtenvoorde, dat zich al snel neerlegde bij de fusie. Het personeel werd verdeeld over Groenlo en Winterswijk. Op verpleegkundig niveau verliep de samensmelting vrij soepel. Wilfried: “Vroeger ging de directeur van een ziekenhuis veel langer mee, dan nu. Er is überhaupt veel veranderd. In die tijd kende het personeel de directeur en de directeur kende het personeel.
De overgang van papier naar digitaal was een omslag. De hoofdzuster liep de visites met de artsen, terwijl nu de behandelend verpleegkundige mee loopt. De overgang naar rookvrij was voor sommigen ook een opgave. Er werd nog wel eens een sigaret gerookt bij een open raam.”
En dan wijst Wilfried op de dames. “Kijk nieuwe uniformen, vroeger liepen ze in jurkjes.”
Met ziekenhuisbedden door de straten van Groenlo
In Groenlo verliep de aanloop naar de fusie aanzienlijk stroever. Er werd flink strijd gevoerd. Elly Halleriet kan ervan meepraten. “Zij was in opleiding in 1979. Elke opleidingsgroep had een naam. Onze groep heette ‘Fusion’. Het was een opstapje naar de toekomst. Maar dat ging niet zonder slag of stoot. Zij kan zich nog goed herinneren dat ze met ziekenhuisbedden en spandoeken door de stad gingen om te protesteren tegen de voorgenomen fusie. Onze voorkeur ging uit naar een locatie in Groenlo of eventueel Lievelde.
Ook na de fusie liep het met name op specialistenniveau niet direct op rolletjes. Halleriet: “Ik weet nog dat op de kraamafdeling ieder zijn eigen echoapparaat en CTG meenam.” (Cardiotocogram meet hartslag van de ongeboren baby, CB). Daar moest wel veel water door de Rijn om dat glad te strijken.”
Elly Halleriet werkte het eerste jaar van het SKB in de buitenpoli in Groenlo. Daarna kwam ze op de spoedeisende hulp, waar ze nu nog steeds met veel plezier werkt.
Ook Karin Luttikhold zat in de opleidingsgroep ‘Fusion’. Ze werkt op de neurologie en in december is ze 45 jaar in dienst. Ze heeft heel wat neurologen voorbij zien komen. “Tijdens de verhuizing naar het SKB gingen wij mee in de verhuiswagen met de ziekenhuisbedden met patiënten.”
Ze heeft de speldjes nog van het AZ en EZ.
‘Bijzondere’ Eerste patiënt op de SEH
De ‘allereerste’ patiënt bij de spoedeisende hulp, kwam uit eigen gelederen. Directeur Ben Groothuis had bij de verhuizing de laadklep van de vrachtauto op zijn teen gekregen. Hoe het precies is afgelopen. is het gezelschap niet bekend, maar er werd in Groenlo wel even stiekem om gegniffeld, weet Elly te vertellen.
De naam van directeur Groothuis valt regelmatig, zijn vrouw beheerde de apotheek.
Catharine van Nijkerken, nu teammanager Apotheek, werd nog door mevrouw Groothuis aangenomen. Dat vond ze wel bijzonder. “We werkten voor twee ziekenhuizen (AZ en EZ). We fietsten door weer en wind hele dagen op en neer met witte bakken met medicatie achter op de bagagedrager. Catharine is er 16 jaar uit geweest, maar is nu weer op het oude nest. ‘Heintje Davids’, zegt ze zelf. (Deze artieste uit de oude doos nam elke keer afscheid om daarna toch weer terug te keren, CB).
Gebitten passen
Niet alleen de medicijnen werden heen en weer vervoerd. Ter ontgroening werd er soms een leerling op pad gestuurd om een ‘steriele anuskurk’ op te halen.
Karin Luttikhold weet zich nog te herinneren dat ze voor de medicatie metalen potjes gebruikten, die dan afgewassen moesten worden.
Wat ook afgewassen en gepoetst moest worden, waren de gebitten. Het verhaal gaat dat een collega had bedacht, dat het poetsen van de gebitten sneller zou gaan als ze allemaal in één bak werden schoongemaakt. Dat viel nog te bezien, want daarna was het passen en meten om het juiste gebit bij de bijbehorende mond te vinden!
Op weg naar 50 jaar
Op de vraag of er in de loop van de jaren veel veranderd is, wordt instemmend geknikt.
De zorg is in die al jaren telkens verbeterd. Er is veel aandacht voor kwaliteit en veilige zorg. Maar ook hoe we samen met de wijkverpleegkundige thuis zorg kunnen bieden. De samenwerking tussen de artsen, verpleegkundigen en andere medewerkers is sterk verbeterd. Er is een gevoel van trots voor het ziekenhuis én het vertrouwen dat het SKB een stevige basis in de Oost-Achterhoek heeft.
De korte lijnen, dat is de kracht van een kleinschalig ziekenhuis. Het ziekteverzuim is erg laag en er is weinig verloop.
“We gaan met goede hoop de toekomst tegemoet”.
Van links naar re Wilfried Spijkers, Catharine van Nijkerken, Elly Halleriet, Karin Luttikhold en Jan Willekes, medewerkers van het eerste uur. Foto: Clemens Bielen
Beste Jacqueline Buhler,
allereerst dank dat u zich om de Nederlandse taal bekommert.
Da’s tamelijk uniek.
Verreweg de meeste Nederlanders laten zich braaf africhten in het Amerikaans en zijn daar heel trots op en blij mee.
Griezelig inderdaad.
Kijk es naar de 60-er -jaren serie : The Prisoner / Patrick Mc. Goohan. 1967 British TV series.
Een in Wales gedraaide serie die nu meer dan ooit actueel is.
De blije burgers in deze serie… zo zijn wij Nederlanders.
Commercieel zijn wij al eeuwen tot in de verste uithoeken aanwezig in deze wereld maar cultureel niet eens bij machte om de Belgische grens over te steken.
Ook hebben we niet een echte hoofdstad.
Een trendvolgend provincieplekje waar braaf alle taal- eigenheid wordt weggegooid ten voordele van kauwgom Amerikaans.
Hoe anders is dat in Parijs, Brussel, Berlijn, Stockholm etc.
Daar zijn ze trots op hun eigen taal.
En terecht.
Globalisering is ook verscheidenheid.
Lallend en schreeuwend lijden wij Nederlanders aan een ongelooflijk cultureel minderwaardigheidscomplex.
Deze zaken kunnen m.i. veel beter in proportie komen met het Nederlandse zijn wie we zijn.
Ongevraagd stuur ik u onderstaande tekst door.
Die richtte ik naar de Nederlandse overheid.
En telkens maar weer is daar de laffe respons: niet achter mogen blijven in de globalisering.
Waarom stuur ik u dit toe?
Wellicht kan ik met een aantal reclame -ideeën en concepten meehelpen om onze hartstikke leuke Nederlandse taal te behouden en promoten.
Groet en dank,
Ton de Wit. 1030 Brussel.
——————————————————————————————————–
L.S.,
ik was een paar dagen in Nl. Deventer/ Zwolle en ook daar valt het weer pijnlijk op:
Niet alleen zorgt het brave en gehoorzame Nederlandse minderwaardigheidsgevoel voor een willoos inleveren van de eigen Nederlandse taal in elke winkel, in elke straat en in elke kroeg,
maar ook wordt het Nederlands dàt dan nog gebruikt wordt, uitgesproken met een steeds gekker wordend Amerikaans accent.
Alsof we allemaal eigenlijk uit de USA komen en ons schaamtevol genoeg een tijdelijke tussenstop hebben moeten “laten welgevallen” in Nederland.
Ik ben een Nederlander in Brussel en hou niet alleen van mijn moerstaal die ik zo’n 20 jaar heb onderwezen aan Franstaligen hier,
maar wil die Nederlandse taal ook in ere houden.
Waarom? Een leuke en rijke taal vol uitdrukkingen die nergens anders gebruikt worden.
Een aap die uit de mouw komt hebben we nergens anders.
Conservatief?
Welnee progressief!
Nederlands kan de taal van de toekomst zijn.
Het is ronduit GRIEZELIG om te moeten merken tot hoever het afgerichte Nederlandse minderwaardigheidsgevoel eigenlijk gaat bij het doodzwijgen en in stilte vermoorden van haar eigen taal: Nederlands.
In Ierland b.v. werd en wordt er voor 800 jaren geijverd voor de eigen Ierse Taal.
En Nederland?
Wij leveren braaf in, zelfs zonder dat ook maar iemand daarom vraagt!
“Globalisering” in vredestijd.
Kan je nagaan hoe “globaal” Nederlanders zich gedroegen in oorlogstijd (…)
Komt China binnenkort aan de macht, beginnen wij Nederlanders plotseling uit volle borst Chinees te kwebbelen.
“Globalisering” is dan opnieuw het excuus.
Maar houdt die “globalisering” een totaal wegcijferen in van wie wij zélf zijn, van onze eigenheid?
“M’n rug op”… zegt de pragmatische Nederlander.
Tot leedvermaak van elke Franstalige die hier in Brussel zuchtend aan een cursus Nederlands moet beginnen:
“Als die Nederlanders zich zélf al zo schamen voor hun eigen taal…waarom zouden wij dan nog Nederlands moeten leren?”
Wat een armzalig volkje zijn wij eigenlijk, toch?
Commercieel tot in de verste uithoeken van deze wereld aanwezig maar cultureel niet eens bij machte om de Belgische grens over te steken.
PRAKTISCH zijn er een aantal mogelijkheden:
* U laat de Nederlandse taal in stilte een zelfmoord of moet ik zeggen apoptose (?) ondergaan. Niemand zal erom treuren. Maar dan wél graag een kordater, resoluter, krachtiger AFSCHAFFING van die Nederlandse taal in die zin dat er– vanaf nu – alleen nog maar Amerikaans gesproken, geschreven en GEDACHT gaat worden.
-Financieel voordeel: Dit bespaart enorm veel geld en uiteindelijk is geld de enige maatstaf voor ons Hollanders…. Hoeveel bespaar ik en hoeveel schuift het.
-Moreel voordeel: wie kan het gemompel en gestotter van een zelfmoordenaar die spartelend maar nog steeds levend aan een huizenhaak hangt, blijven aanzien/aanhoren? Genadeschot. Duidelijkheid. Of een levensreddende ingreep.
*OF U kiest ervoor –al dan niet na omvraag in “het veld” om de Nederlandse taal te laten voortbestaan. Maar dan ook graag een volledige en hartstochtelijke STEUN aan Nederlandse cultuurdragers zoals Hollandse en Vlaamse schrijvers, dichters, theatermakers, muzikanten, schilders etc. Deze mensen worden nu in de marge gedwongen en verplicht om zich eerst als succesvolle ondernemer te profileren voordat ze aan hun kunstzinnige hartenkreten toe zijn.
Toch zijn die kunstzinnige vormgevingen wel degelijk winstgevend. Als we alleen al kijken naar de financiële waarde van een Manneken Pis, een simpel zeikerdje dat miljoenen per jaar oplevert, de Eiffeltoren in Parijs, Marble Arch in Londen of de Gaudi -werken in Barcelona, dan zien we dat deze vomgevingen een massale hoeveelheid geld in het laatje brengen. Bingo! Het enige dat telt voor ons Hollanders.
Ja toch?
OK dan , de sombere opgepoetste schilderijtjes van Rembrandt c.s. daargelaten.
Of denk aan de Scandinavische film-export: levert miljoenen /miljarden op!
Dat zijn landen met nog geen derde van de Nederlandse bevolking, die zo’n 80 jaar geleden al duidelijk en bewust gekozen hebben voor het voortbestaan van HUN EIGEN cultuur en taal.
En Nederland? Daar praten we ondertussen perfect Amerikaans.
Nederland loopt op cultureel vlak zo’n 80 jaar achter op de Denen, Zweden, Noren, Finnen.
Nou en?
Maar cultuur is poen!
En cultuur is ook identiteit, een eigen bakkes.
Door NU een keuze te maken: AFSCHAFFING of BEHOUD van de Nederlandse taal bespaart u miljoenen Euro.
Fantastisch toch?
De vraag is zelfs of het Nederlandse volk het überhaupt in de gaten zal hebben dat hun moerstaal is afgeschaft. “Met stille trom vertrokken.”… Waarschijnlijk zal er niemand in Nederland protesteren tegen een afschaffing.
Een Goebbels had zich geen vollediger en gehoorzamer onderwerping aan zijn propaganda durven voorstellen…die Holländer DENKEN sogar auch noch in unserer Sprache!
Toch…Waarom geen constante Nederlandse of Europese tegenhanger van ons dagelijks aankotsende Amerikaanse propaganda zoals
NY, Los Angeles Dodgers , Stars ’n Stripes etc. etc. ?
Waarom die dollarpropaganda niet op onze kleding vervangen door hardnekkige teksten als Waddinxsveen Zuid, Mariapolder, Zutphen, Schin op Geul, Slochteren en Vlaardingen?
Kunnen we het ons voorstellen dat een New Yorker met Den Haag op zijn bloes rondloopt?
Waarom die Hagenees dan wél met die N.Y.-reclame?
Mocht u het FINANCIËLE – we hebben het hier uiteraard niet over cultuur– belang erkennen van mijn suggesties en die in de praktijk willen brengen- wil ik hierin ook financieel erkend worden met 1 procent van de bespaarde kosten. FOR SURE.
Thank you ever so much.
Groet,
Ton de Wit. Brussel. Nederlandse toneelschrijver, regisseur en acteur in Brussel.
graag zou ik de buurtbus willen rijden
Hoi,
Bij mij is belangstelling als chauffeur voor de buurtbus.
Groet W. Kemperman Wehl
Dag meneer, mevrouw Kemperman, Heeft ubelangstelling voor een vacature? Neem dan rechtstreeks contact op met de betreffende organisatie/contactpersoon Ron Blomsma (06-16665231) of coördinator Alexander Rutjes (06-48082628)of kijk voor meer informatie op http://wwwbuurtbusmontferland.nl Met vriendelijke groet, team Achterhoek Nieuws
ik wil graag vrijwilligerswerk doen, maar niet koken. Heb altijd met PG mensen gewerkt
Dag Jolien, Heb je belangstelling voor een vacature? Neem dan rechtstreeks contact op met de betreffende organisatie/contactpersoon of kijk voor meer informatie op http://www.vrijwilligerscentraledoetinchem.nl of via info@vrijwilligerscentraledoetinchem.nl 0314-366734. Met vriendelijke groet, team Achterhoek Nieuws