Appie Rouwenhorst is 40 jaar bij GOMA: ‘Je hebt hart voor de zaak’

Hengeloër is niet weg te denken op de pons-laserafdeling

Door Luuk Stam

HENGELO – Daar waar de grote platen staal, RVS en aluminium binnenkomen en waar volledig geautomatiseerde pons-lasermachines bruikbare delen uit die platen snijden, daar is Appie Rouwenhorst (61) te vinden. Hij behoort binnen de Hengelose plaatverwerker GOMA tot het team dat deze machines digitaal aanstuurt, dat nieuwe orders klaarzet, gereedschappen verwisselt en in actie komt als er onverhoopt een storing optreedt.

In veertig jaar tijd zag Rouwenhorst hier aan de Ruurloseweg veel veranderen, hij zag het bedrijf uitgroeien van een onderneming met zo’n 25 werknemers tot een viervoud daarvan. Waar hijzelf in de begintijd op verschillende plekken binnen de productie actief was, werd de ponsmachine – waarbij de delen door drukkracht worden uitgesneden – al snel zijn specialiteit. Midden jaren tachtig deed de pons-lasercombinatie zijn intrede. Die was nog handgestuurd. Sinds zo’n acht jaar zijn er de volledig geautomatiseerde machines.

Eerste schakel 
De pons-laserafdeling – waarvan Rouwenhorst ook jarenlang leidinggevende was – is de eerste schakel in het productieproces van GOMA, dat halffabricaten maakt, zoals een omkasting van een CV-ketel of de behuizing van een MRI-scanner. “Dat wat we nu onder de machine hebben liggen, wordt onderdeel van een koffieapparaat”, zegt Hengelose zestiger, terwijl de machine op indrukwekkende wijze het werk onverstoord voortzet.

Van dat koffieapparaat zien ze op deze afdeling niks terug. Sterker nog: de halffabricaten die hier bij GOMA de deur uitgaan nadat ze ook de processen van het kanten, lassen, poedercoaten en assembleren zijn gepasseerd, ziet Rouwenhorst ook vrijwel nooit. Dat deert hem niet. “Je maakt onderdeel uit van een maakproces, wij willen op ons onderdeel kwaliteit afleveren”, stelt hij. “Als ergens een deukje in zit, zeg ik altijd: stel dat je zelf de klant bent, zou je dan een product met zo’n deukje willen hebben? Nee, natuurlijk niet. Elk onderdeel dat onze afdeling verlaat, moet voldoen aan alle eisen en specificaties.”

Door cursussen leerde Rouwenhorst door de jaren heen flink bij op het vlak van automatisering. Nog altijd haalt hij voldoening uit zijn werk. “De kick is om het zo in te stellen dat het allemaal zonder storing verloopt”, klinkt het. “En dat het ook ’s nachts goed doorgaat. Want als je hier zo lang werkt, heb je ook hart voor de zaak. Ik ben niet het type dat zegt: mijn dienst zit erop, ik ben weg. Nee, je gaat ervoor. Dan kan het zeker in de avonddienst best eens wat later worden, maar je wil het hier goed aan het lopen hebben.”

Ploegendiensten
24 uur per dag draait het hier door, dat wil zeggen: de robots gaan door. Voor de werknemers op deze afdeling is er een vroege dienst (van 5.30 uur tot 14.15 uur) en een late dienst (van 14.15 uur tot 23.15 uur), de ploegendiensten wisselen wekelijks. “Ik heb dit ritme al 39 jaar, ik wil niet meer anders”, zegt Rouwenhorst, die ooit zelf opperde om de uren zo over de week te verdelen én de maandelijkse ADV-dag zo op te splitsen dat de late dienst op vrijdag al om 18.30 uur eindigt, dat is nog altijd zo: “Ideaal, voor als je bijvoorbeeld een verjaardag hebt.”

In het verleden kwam dat eveneens goed uit om nog aan te kunnen sluiten bij de vrijdagmiddagborrel, die steevast plaatsvond in café De Zandheuvel, hier destijds pal voor de deur. Een heel aantal van de mannen van toen, is er nu nog. “De oude garde, dat zijn allemaal jongens die vroeger thuis ook met auto’s en brommers aan het sleutelen waren”, vertelt Rouwenhorst. “En ondanks al die automatisering komt er nu nog steeds techniek bij kijken. Ik ben er trots op dat ik hier al veertig jaar rondloop. En zo dichtbij huis. Voor het werk sta ik nooit in de file. Soms denk ik: tien minuten op de fiets, wat heb ik het toch mooi voor elkaar.”