1 maart, 2023
Hengelose zorgvilla was het levenswerk van de vorig jaar overleden Mary Woltering
Door Luuk Stam
Precies zo’n plek had Apeldoorner Remon van Amersfoort (33) in gedachten bij het idee om ooit in de zorg voor zichzelf te beginnen. Al vijftien jaar werkte hij in de verpleeghuiszorg, maar steeds vaker liep hij daar tegen regelgeving aan. “Natuurlijk moet je de regels vanuit de overheid naleven, maar grote zorgorganisaties bedenken ook heel wat eigen regels”, aldus Van Amersfoort. “En die zijn niet altijd in het belang van de bewoner.”
De nieuwe eigenaar Remon van Amersfoort (midden) ontvangt de sleutel van Huize Sonnevanck uit handen van Rob Veenhuis, zoon van Mary Woltering. Links dochter Doriene Veenhuis. Zoon Marc Veenhuis ontbreekt op de foto. Foto: Luuk Stam
Gezin
Via een oud-collega die wist van zijn wens om voor zichzelf te beginnen, kwam de 33-jarige Apeldoorner in contact met Huize Sonnevanck. Bij zijn eerste bezoek in Hengelo was er direct een klik. Sinds november vorig jaar is hij hier nu aan de slag. En dat bevalt erg goed. “We werken hier met een heel warm team van zo’n vijftien mensen, die zich stuk voor stuk met hart en ziel inzetten”, zegt Van Amersfoort. “En we hebben hier met z’n allen een duidelijke visie: het gaat om de bewoner. We willen zorg op maat bieden, met volop aandacht voor de mensen.”
Voor iedere bewoner is er een persoonlijk zorgplan, dat in samenspraak met de bewoner zelf en de direct betrokkenen wordt opgesteld. Er wonen hier mensen met een vorm van dementie, maar ook mensen met een lichamelijke hulpvraag. Elke dag wordt er een verse maaltijd bereid. Bewoners kunnen ervoor kiezen om in de gezamenlijke keuken te eten, maar de maaltijden kunnen ook in hun eigen woonruimte geserveerd worden. “Doordat het zo kleinschalig is, kunnen we ook echt die zorg op maat bieden”, zegt Van Amersfoort. “Het is alsof we hier een groot gezin draaiende houden.”
Dat laatste is hier altijd zo geweest. Kinderen Rob (55), Doriene (54) en Marc (51) Veenhuis wisten in hun jeugd niet anders dan dat er ouderen bij hen in huis woonden. De ouderen waarvoor hun moeder Mary en haar team zorgden, waren deel van het gezin, aten mee, speelden spelletjes mee en haalden de kinderen vaak zelfs van school. “In die tijd was het nog zo dat je met 65 jaar in een bejaardenhuis ging wonen, die mensen waren vaak nog heel gezond en goed te been”, vertelt Doriene Veenhuis. “Op school snapten ze er niks van. Dan haalde de één ons op, dan de ander, hoe konden wij zoveel opa’s en oma’s hebben?”
Oude dag
Mary Woltering werkte tot enkele jaren voor haar overlijden nog volop mee in het huis. “Wij zeiden vaak: ‘Ma, ga toch eens van je oude dag genieten’”, vertelt zoon Rob Veenhuis. “Maar dat was tegen dovenmansoren gezegd.” Dochter Doriene voegt toe: “Als ze dan zogenaamd eens een vrije middag had, dan nam ze een heel stel ouderen mee in de auto en gingen ze samen een stuk rijden. Dat was dan haar genieten.”
Het laatste jaar werd hun moeder Mary liefdevol verzorgd door haar eigen team in haar eigen Huize Sonnevanck. “Dat vond ze mooi, ze is hier begonnen en ze is hier geëindigd, de cirkel was rond”, vertelt haar dochter. “Ze is gestorven in het harnas. Haar leven lang heeft ze zich ingezet voor de mensen hier, ze deed niets liever. Ik heb op het sterfbed nog aan haar gevraagd: heb je ergens spijt van? Ze zei: ‘Nee, als ik het over mocht doen, zou ik het precies hetzelfde doen.’”
De kinderen van Mary Woltering zijn zeer verheugd over het feit dat in de persoon van Van Amersfoort nu een nieuwe eigenaar voor Huize Sonnevanck is gevonden. “Wij zijn heel blij dat het blijft bestaan, dat het levenswerk van onze moeder wordt voortgezet”, zegt zoon Rob Veenhuis. Veel zal er hier in eerste instantie niet veranderen. Van Amersfoort wil de zorgvilla verder professionaliseren, maar vooral ook veel op de vertrouwde voet voortzetten. “Wat hier nu staat, is al prachtig”, stelt hij. “Het is een super warm team, het is een mooi huis en een mooiere geschiedenis is bijna niet denkbaar.”
Beste Jacqueline Buhler,
allereerst dank dat u zich om de Nederlandse taal bekommert.
Da’s tamelijk uniek.
Verreweg de meeste Nederlanders laten zich braaf africhten in het Amerikaans en zijn daar heel trots op en blij mee.
Griezelig inderdaad.
Kijk es naar de 60-er -jaren serie : The Prisoner / Patrick Mc. Goohan. 1967 British TV series.
Een in Wales gedraaide serie die nu meer dan ooit actueel is.
De blije burgers in deze serie… zo zijn wij Nederlanders.
Commercieel zijn wij al eeuwen tot in de verste uithoeken aanwezig in deze wereld maar cultureel niet eens bij machte om de Belgische grens over te steken.
Ook hebben we niet een echte hoofdstad.
Een trendvolgend provincieplekje waar braaf alle taal- eigenheid wordt weggegooid ten voordele van kauwgom Amerikaans.
Hoe anders is dat in Parijs, Brussel, Berlijn, Stockholm etc.
Daar zijn ze trots op hun eigen taal.
En terecht.
Globalisering is ook verscheidenheid.
Lallend en schreeuwend lijden wij Nederlanders aan een ongelooflijk cultureel minderwaardigheidscomplex.
Deze zaken kunnen m.i. veel beter in proportie komen met het Nederlandse zijn wie we zijn.
Ongevraagd stuur ik u onderstaande tekst door.
Die richtte ik naar de Nederlandse overheid.
En telkens maar weer is daar de laffe respons: niet achter mogen blijven in de globalisering.
Waarom stuur ik u dit toe?
Wellicht kan ik met een aantal reclame -ideeën en concepten meehelpen om onze hartstikke leuke Nederlandse taal te behouden en promoten.
Groet en dank,
Ton de Wit. 1030 Brussel.
——————————————————————————————————–
L.S.,
ik was een paar dagen in Nl. Deventer/ Zwolle en ook daar valt het weer pijnlijk op:
Niet alleen zorgt het brave en gehoorzame Nederlandse minderwaardigheidsgevoel voor een willoos inleveren van de eigen Nederlandse taal in elke winkel, in elke straat en in elke kroeg,
maar ook wordt het Nederlands dàt dan nog gebruikt wordt, uitgesproken met een steeds gekker wordend Amerikaans accent.
Alsof we allemaal eigenlijk uit de USA komen en ons schaamtevol genoeg een tijdelijke tussenstop hebben moeten “laten welgevallen” in Nederland.
Ik ben een Nederlander in Brussel en hou niet alleen van mijn moerstaal die ik zo’n 20 jaar heb onderwezen aan Franstaligen hier,
maar wil die Nederlandse taal ook in ere houden.
Waarom? Een leuke en rijke taal vol uitdrukkingen die nergens anders gebruikt worden.
Een aap die uit de mouw komt hebben we nergens anders.
Conservatief?
Welnee progressief!
Nederlands kan de taal van de toekomst zijn.
Het is ronduit GRIEZELIG om te moeten merken tot hoever het afgerichte Nederlandse minderwaardigheidsgevoel eigenlijk gaat bij het doodzwijgen en in stilte vermoorden van haar eigen taal: Nederlands.
In Ierland b.v. werd en wordt er voor 800 jaren geijverd voor de eigen Ierse Taal.
En Nederland?
Wij leveren braaf in, zelfs zonder dat ook maar iemand daarom vraagt!
“Globalisering” in vredestijd.
Kan je nagaan hoe “globaal” Nederlanders zich gedroegen in oorlogstijd (…)
Komt China binnenkort aan de macht, beginnen wij Nederlanders plotseling uit volle borst Chinees te kwebbelen.
“Globalisering” is dan opnieuw het excuus.
Maar houdt die “globalisering” een totaal wegcijferen in van wie wij zélf zijn, van onze eigenheid?
“M’n rug op”… zegt de pragmatische Nederlander.
Tot leedvermaak van elke Franstalige die hier in Brussel zuchtend aan een cursus Nederlands moet beginnen:
“Als die Nederlanders zich zélf al zo schamen voor hun eigen taal…waarom zouden wij dan nog Nederlands moeten leren?”
Wat een armzalig volkje zijn wij eigenlijk, toch?
Commercieel tot in de verste uithoeken van deze wereld aanwezig maar cultureel niet eens bij machte om de Belgische grens over te steken.
PRAKTISCH zijn er een aantal mogelijkheden:
* U laat de Nederlandse taal in stilte een zelfmoord of moet ik zeggen apoptose (?) ondergaan. Niemand zal erom treuren. Maar dan wél graag een kordater, resoluter, krachtiger AFSCHAFFING van die Nederlandse taal in die zin dat er– vanaf nu – alleen nog maar Amerikaans gesproken, geschreven en GEDACHT gaat worden.
-Financieel voordeel: Dit bespaart enorm veel geld en uiteindelijk is geld de enige maatstaf voor ons Hollanders…. Hoeveel bespaar ik en hoeveel schuift het.
-Moreel voordeel: wie kan het gemompel en gestotter van een zelfmoordenaar die spartelend maar nog steeds levend aan een huizenhaak hangt, blijven aanzien/aanhoren? Genadeschot. Duidelijkheid. Of een levensreddende ingreep.
*OF U kiest ervoor –al dan niet na omvraag in “het veld” om de Nederlandse taal te laten voortbestaan. Maar dan ook graag een volledige en hartstochtelijke STEUN aan Nederlandse cultuurdragers zoals Hollandse en Vlaamse schrijvers, dichters, theatermakers, muzikanten, schilders etc. Deze mensen worden nu in de marge gedwongen en verplicht om zich eerst als succesvolle ondernemer te profileren voordat ze aan hun kunstzinnige hartenkreten toe zijn.
Toch zijn die kunstzinnige vormgevingen wel degelijk winstgevend. Als we alleen al kijken naar de financiële waarde van een Manneken Pis, een simpel zeikerdje dat miljoenen per jaar oplevert, de Eiffeltoren in Parijs, Marble Arch in Londen of de Gaudi -werken in Barcelona, dan zien we dat deze vomgevingen een massale hoeveelheid geld in het laatje brengen. Bingo! Het enige dat telt voor ons Hollanders.
Ja toch?
OK dan , de sombere opgepoetste schilderijtjes van Rembrandt c.s. daargelaten.
Of denk aan de Scandinavische film-export: levert miljoenen /miljarden op!
Dat zijn landen met nog geen derde van de Nederlandse bevolking, die zo’n 80 jaar geleden al duidelijk en bewust gekozen hebben voor het voortbestaan van HUN EIGEN cultuur en taal.
En Nederland? Daar praten we ondertussen perfect Amerikaans.
Nederland loopt op cultureel vlak zo’n 80 jaar achter op de Denen, Zweden, Noren, Finnen.
Nou en?
Maar cultuur is poen!
En cultuur is ook identiteit, een eigen bakkes.
Door NU een keuze te maken: AFSCHAFFING of BEHOUD van de Nederlandse taal bespaart u miljoenen Euro.
Fantastisch toch?
De vraag is zelfs of het Nederlandse volk het überhaupt in de gaten zal hebben dat hun moerstaal is afgeschaft. “Met stille trom vertrokken.”… Waarschijnlijk zal er niemand in Nederland protesteren tegen een afschaffing.
Een Goebbels had zich geen vollediger en gehoorzamer onderwerping aan zijn propaganda durven voorstellen…die Holländer DENKEN sogar auch noch in unserer Sprache!
Toch…Waarom geen constante Nederlandse of Europese tegenhanger van ons dagelijks aankotsende Amerikaanse propaganda zoals
NY, Los Angeles Dodgers , Stars ’n Stripes etc. etc. ?
Waarom die dollarpropaganda niet op onze kleding vervangen door hardnekkige teksten als Waddinxsveen Zuid, Mariapolder, Zutphen, Schin op Geul, Slochteren en Vlaardingen?
Kunnen we het ons voorstellen dat een New Yorker met Den Haag op zijn bloes rondloopt?
Waarom die Hagenees dan wél met die N.Y.-reclame?
Mocht u het FINANCIËLE – we hebben het hier uiteraard niet over cultuur– belang erkennen van mijn suggesties en die in de praktijk willen brengen- wil ik hierin ook financieel erkend worden met 1 procent van de bespaarde kosten. FOR SURE.
Thank you ever so much.
Groet,
Ton de Wit. Brussel. Nederlandse toneelschrijver, regisseur en acteur in Brussel.
graag zou ik de buurtbus willen rijden
Hoi,
Bij mij is belangstelling als chauffeur voor de buurtbus.
Groet W. Kemperman Wehl
Dag meneer, mevrouw Kemperman, Heeft ubelangstelling voor een vacature? Neem dan rechtstreeks contact op met de betreffende organisatie/contactpersoon Ron Blomsma (06-16665231) of coördinator Alexander Rutjes (06-48082628)of kijk voor meer informatie op http://wwwbuurtbusmontferland.nl Met vriendelijke groet, team Achterhoek Nieuws
ik wil graag vrijwilligerswerk doen, maar niet koken. Heb altijd met PG mensen gewerkt
Dag Jolien, Heb je belangstelling voor een vacature? Neem dan rechtstreeks contact op met de betreffende organisatie/contactpersoon of kijk voor meer informatie op http://www.vrijwilligerscentraledoetinchem.nl of via info@vrijwilligerscentraledoetinchem.nl 0314-366734. Met vriendelijke groet, team Achterhoek Nieuws