2 april, 2022
Sander Kolkman is haar opvolger
Door Mark Ebbers
Sabine kwam in 2010 bij toen nog Seesing Personeel, eind 2007 als uitzendbureau opgericht door naamgever Dennis Seesing en compagnon Niels Bleumink. Na overname van het bedrijf door Fides werd ze directeur. Ze zag in haar jaren het bedrijf sterk groeien, iets wat ook haar ambitie was. Groei niet alleen in volume, maar ook in dienstenaanbod, diversiteit aan klanten én uitzendkrachten. “De eerste jaren waren echt pioniersjaren. We hebben geweldig veel aan marketing gedaan, onder andere door sponsoring nam onze naamsbekendheid sterk toe. Toen ik in 2016 aantrad als directeur was Lichtenvoorde nog de enige vestiging, inmiddels heeft Seesing Flex zes vestigingen door de hele Achterhoek. Iets wat natuurlijk niet alleen mijn verdienste is, maar die van het hele team.”
Seesing Flex maakt sinds 2016 deel uit van de Flexfamily, samen met negen andere overwegend Achterhoekse bedrijven op het gebied van personeelsdiensten in de brede zin van het woord. Binnen de driekoppige directie van de Flexfamily is Sabine operationeel directeur. De overgang ‘naar boven’ was voor haar nog best een stap: “Mijn plek bij Seesing Flex beviel me nog steeds heel goed en in de groepsdirectie zit je toch iets verder van het veld. Tegelijkertijd is het een mooie uitdaging om mee te mogen werken aan de ontwikkeling van de Flexfamily. Ik wist wel direct dat ik Sander als mijn opvolger bij Seesing Flex wilde.”
Naober
Wat zijn haar speerpunten op haar nieuwe positie? “De Flexfamily wil het hele gebied van arbeidsbemiddeling gaan bestrijken, zowel instroom, doorstroom als uitstroom. En dat in heel Oost-Nederland, overal waar ze het woord ‘naober’ kennen. Het ziet ernaar uit dat de tien poten van de familie nog met twee overnames worden uitgebreid. Ik ga me daarbij met name richten op commerciële synergie: als vanuit een van onze onderdelen klanten worden bezocht, deze zo nodig doorverwijzen naar een van onze andere onderdelen; kennis delen over (potentiële) klanten. Bij die synergie hoort ook dat we toegaan naar één softwarepakket waar de hele Flexfamily mee gaat werken.”
Door Achterhoekers,
voor Achterhoekers
Afkomstig uit Groenlo en wonend in Lichtenvoorde ruilde ze dus de hoofdvestiging van Seesing Flex in haar woonplaats in voor haar nieuwe standplaats: het kantoor van de Flexfamily in Doetinchem.
Haar opvolger Sander Kolkman, afkomstig uit Zieuwent en wonend in Mariënvelde, had een carrière achter de rug bij verschillende landelijke organisaties op personeelsgebied toen hij in 2020 bij Seesing Flex binnenkwam als commercieel adviseur. Nu hij sinds begin dit jaar directeur is van het bedrijf, wil hij verder bouwen op het fundament van Sabine, aan wie hij overigens ook in de nieuwe situatie blijft rapporteren. “Natuurlijk zal ik bepaalde dingen op een andere manier doen”, zegt hij. “Ik ben misschien wat zakelijker dan Sabine.” Wat niet wegneemt dat ook voor hem de mensen in de regio centraal blijven staan, trouw aan het motto van Seesing Flex: Door Achterhoekers, Voor Achterhoekers.
Inclusief
Flexfamily en Seesing Flex willen niet alleen alle opdrachtgevers kunnen bedienen, maar ook alle werkzoekenden. Sabine: “We willen de inclusiviteit vergroten, dan bedoelen we met betrekking tot mensen met bepaalde beperkingen, mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt.”
‘We willen een sociaal bedrijf zijn, bovendien is dat door de krapte op de arbeidsmarkt ook gunstig voor onze klanten, de bedrijven die mensen nodig hebben’
Aangevuld door Sander: “We willen een sociaal bedrijf zijn, bovendien is dat door de krapte op de arbeidsmarkt ook gunstig voor onze klanten, de bedrijven die mensen nodig hebben. Om die kandidaten beter te kunnen vinden en uitzenden, hebben we naast de samenwerking met Meesterwerk ook goede contacten bij Fijnder, en daarnaast met het UWV en de gemeenten. Om zoveel mogelijk mensen te kunnen begeleiden naar een leuke baan.”
Al voordat Seesing Flex de missie om deze groepen mensen te helpen formuleerde, bleek het eigenlijk al een erg sociaal bedrijf te zijn, constateert Sabine: “Op de zogenoemde SROI, social return on investment, bleken we al een stuk hoger te scoren dan we zelf gedacht hadden. We werkten al veel met bijvoorbeeld Wajongers en statushouders.”
Sander: “Ongemerkt hadden we al allerlei mensen uit verschillende doelgroepen aan het werk. De afstand tot de arbeidsmarkt kunnen we ook wegwerken door middel van opleidingen. We beschikken over een eigen opleidingscentrum in Wehl voor met name de logistieke functies. Sinds kort behoort Evolon ook tot de Flexfamily en daarmee worden de opleidingsfaciliteiten voor klanten en uitzendkrachten nog verder vergroot.”
Sabine en Sander willen beiden die sociale rol van het bedrijf verder uitdragen en uitbouwen. Ze zien dat veel van hun opdrachtgevers best openstaan voor allerlei mensen met ‘een afstand tot de arbeidsmarkt’, maar dat die klanten ook onzeker zijn, onbekend zijn met allerlei regelingen zoals subsidies, en opkijken tegen het werk dat die regelgeving met zich meebrengt. Door hen dat werk uit handen te nemen, hoopt Seesing Flex de drempel voor haar opdrachtgevers te verlagen én meer ‘diverse’ kandidaten te kunnen plaatsen.
www.seesingflex.nl
www.flexfamily.nl
Beste Jacqueline Buhler,
allereerst dank dat u zich om de Nederlandse taal bekommert.
Da’s tamelijk uniek.
Verreweg de meeste Nederlanders laten zich braaf africhten in het Amerikaans en zijn daar heel trots op en blij mee.
Griezelig inderdaad.
Kijk es naar de 60-er -jaren serie : The Prisoner / Patrick Mc. Goohan. 1967 British TV series.
Een in Wales gedraaide serie die nu meer dan ooit actueel is.
De blije burgers in deze serie… zo zijn wij Nederlanders.
Commercieel zijn wij al eeuwen tot in de verste uithoeken aanwezig in deze wereld maar cultureel niet eens bij machte om de Belgische grens over te steken.
Ook hebben we niet een echte hoofdstad.
Een trendvolgend provincieplekje waar braaf alle taal- eigenheid wordt weggegooid ten voordele van kauwgom Amerikaans.
Hoe anders is dat in Parijs, Brussel, Berlijn, Stockholm etc.
Daar zijn ze trots op hun eigen taal.
En terecht.
Globalisering is ook verscheidenheid.
Lallend en schreeuwend lijden wij Nederlanders aan een ongelooflijk cultureel minderwaardigheidscomplex.
Deze zaken kunnen m.i. veel beter in proportie komen met het Nederlandse zijn wie we zijn.
Ongevraagd stuur ik u onderstaande tekst door.
Die richtte ik naar de Nederlandse overheid.
En telkens maar weer is daar de laffe respons: niet achter mogen blijven in de globalisering.
Waarom stuur ik u dit toe?
Wellicht kan ik met een aantal reclame -ideeën en concepten meehelpen om onze hartstikke leuke Nederlandse taal te behouden en promoten.
Groet en dank,
Ton de Wit. 1030 Brussel.
——————————————————————————————————–
L.S.,
ik was een paar dagen in Nl. Deventer/ Zwolle en ook daar valt het weer pijnlijk op:
Niet alleen zorgt het brave en gehoorzame Nederlandse minderwaardigheidsgevoel voor een willoos inleveren van de eigen Nederlandse taal in elke winkel, in elke straat en in elke kroeg,
maar ook wordt het Nederlands dàt dan nog gebruikt wordt, uitgesproken met een steeds gekker wordend Amerikaans accent.
Alsof we allemaal eigenlijk uit de USA komen en ons schaamtevol genoeg een tijdelijke tussenstop hebben moeten “laten welgevallen” in Nederland.
Ik ben een Nederlander in Brussel en hou niet alleen van mijn moerstaal die ik zo’n 20 jaar heb onderwezen aan Franstaligen hier,
maar wil die Nederlandse taal ook in ere houden.
Waarom? Een leuke en rijke taal vol uitdrukkingen die nergens anders gebruikt worden.
Een aap die uit de mouw komt hebben we nergens anders.
Conservatief?
Welnee progressief!
Nederlands kan de taal van de toekomst zijn.
Het is ronduit GRIEZELIG om te moeten merken tot hoever het afgerichte Nederlandse minderwaardigheidsgevoel eigenlijk gaat bij het doodzwijgen en in stilte vermoorden van haar eigen taal: Nederlands.
In Ierland b.v. werd en wordt er voor 800 jaren geijverd voor de eigen Ierse Taal.
En Nederland?
Wij leveren braaf in, zelfs zonder dat ook maar iemand daarom vraagt!
“Globalisering” in vredestijd.
Kan je nagaan hoe “globaal” Nederlanders zich gedroegen in oorlogstijd (…)
Komt China binnenkort aan de macht, beginnen wij Nederlanders plotseling uit volle borst Chinees te kwebbelen.
“Globalisering” is dan opnieuw het excuus.
Maar houdt die “globalisering” een totaal wegcijferen in van wie wij zélf zijn, van onze eigenheid?
“M’n rug op”… zegt de pragmatische Nederlander.
Tot leedvermaak van elke Franstalige die hier in Brussel zuchtend aan een cursus Nederlands moet beginnen:
“Als die Nederlanders zich zélf al zo schamen voor hun eigen taal…waarom zouden wij dan nog Nederlands moeten leren?”
Wat een armzalig volkje zijn wij eigenlijk, toch?
Commercieel tot in de verste uithoeken van deze wereld aanwezig maar cultureel niet eens bij machte om de Belgische grens over te steken.
PRAKTISCH zijn er een aantal mogelijkheden:
* U laat de Nederlandse taal in stilte een zelfmoord of moet ik zeggen apoptose (?) ondergaan. Niemand zal erom treuren. Maar dan wél graag een kordater, resoluter, krachtiger AFSCHAFFING van die Nederlandse taal in die zin dat er– vanaf nu – alleen nog maar Amerikaans gesproken, geschreven en GEDACHT gaat worden.
-Financieel voordeel: Dit bespaart enorm veel geld en uiteindelijk is geld de enige maatstaf voor ons Hollanders…. Hoeveel bespaar ik en hoeveel schuift het.
-Moreel voordeel: wie kan het gemompel en gestotter van een zelfmoordenaar die spartelend maar nog steeds levend aan een huizenhaak hangt, blijven aanzien/aanhoren? Genadeschot. Duidelijkheid. Of een levensreddende ingreep.
*OF U kiest ervoor –al dan niet na omvraag in “het veld” om de Nederlandse taal te laten voortbestaan. Maar dan ook graag een volledige en hartstochtelijke STEUN aan Nederlandse cultuurdragers zoals Hollandse en Vlaamse schrijvers, dichters, theatermakers, muzikanten, schilders etc. Deze mensen worden nu in de marge gedwongen en verplicht om zich eerst als succesvolle ondernemer te profileren voordat ze aan hun kunstzinnige hartenkreten toe zijn.
Toch zijn die kunstzinnige vormgevingen wel degelijk winstgevend. Als we alleen al kijken naar de financiële waarde van een Manneken Pis, een simpel zeikerdje dat miljoenen per jaar oplevert, de Eiffeltoren in Parijs, Marble Arch in Londen of de Gaudi -werken in Barcelona, dan zien we dat deze vomgevingen een massale hoeveelheid geld in het laatje brengen. Bingo! Het enige dat telt voor ons Hollanders.
Ja toch?
OK dan , de sombere opgepoetste schilderijtjes van Rembrandt c.s. daargelaten.
Of denk aan de Scandinavische film-export: levert miljoenen /miljarden op!
Dat zijn landen met nog geen derde van de Nederlandse bevolking, die zo’n 80 jaar geleden al duidelijk en bewust gekozen hebben voor het voortbestaan van HUN EIGEN cultuur en taal.
En Nederland? Daar praten we ondertussen perfect Amerikaans.
Nederland loopt op cultureel vlak zo’n 80 jaar achter op de Denen, Zweden, Noren, Finnen.
Nou en?
Maar cultuur is poen!
En cultuur is ook identiteit, een eigen bakkes.
Door NU een keuze te maken: AFSCHAFFING of BEHOUD van de Nederlandse taal bespaart u miljoenen Euro.
Fantastisch toch?
De vraag is zelfs of het Nederlandse volk het überhaupt in de gaten zal hebben dat hun moerstaal is afgeschaft. “Met stille trom vertrokken.”… Waarschijnlijk zal er niemand in Nederland protesteren tegen een afschaffing.
Een Goebbels had zich geen vollediger en gehoorzamer onderwerping aan zijn propaganda durven voorstellen…die Holländer DENKEN sogar auch noch in unserer Sprache!
Toch…Waarom geen constante Nederlandse of Europese tegenhanger van ons dagelijks aankotsende Amerikaanse propaganda zoals
NY, Los Angeles Dodgers , Stars ’n Stripes etc. etc. ?
Waarom die dollarpropaganda niet op onze kleding vervangen door hardnekkige teksten als Waddinxsveen Zuid, Mariapolder, Zutphen, Schin op Geul, Slochteren en Vlaardingen?
Kunnen we het ons voorstellen dat een New Yorker met Den Haag op zijn bloes rondloopt?
Waarom die Hagenees dan wél met die N.Y.-reclame?
Mocht u het FINANCIËLE – we hebben het hier uiteraard niet over cultuur– belang erkennen van mijn suggesties en die in de praktijk willen brengen- wil ik hierin ook financieel erkend worden met 1 procent van de bespaarde kosten. FOR SURE.
Thank you ever so much.
Groet,
Ton de Wit. Brussel. Nederlandse toneelschrijver, regisseur en acteur in Brussel.
graag zou ik de buurtbus willen rijden
Hoi,
Bij mij is belangstelling als chauffeur voor de buurtbus.
Groet W. Kemperman Wehl
Dag meneer, mevrouw Kemperman, Heeft ubelangstelling voor een vacature? Neem dan rechtstreeks contact op met de betreffende organisatie/contactpersoon Ron Blomsma (06-16665231) of coördinator Alexander Rutjes (06-48082628)of kijk voor meer informatie op http://wwwbuurtbusmontferland.nl Met vriendelijke groet, team Achterhoek Nieuws
ik wil graag vrijwilligerswerk doen, maar niet koken. Heb altijd met PG mensen gewerkt
Dag Jolien, Heb je belangstelling voor een vacature? Neem dan rechtstreeks contact op met de betreffende organisatie/contactpersoon of kijk voor meer informatie op http://www.vrijwilligerscentraledoetinchem.nl of via info@vrijwilligerscentraledoetinchem.nl 0314-366734. Met vriendelijke groet, team Achterhoek Nieuws